علاءالدین علی بن زهرهعلاءالدین، ابوالحسن، علی بن ابراهیم بن محمد بن علی بن حسن بن زهره، عالم امامی (متوفی ۷۵۵) بود. نام پدران وی به گونه‌های مختلف ثبت شده است. [۳]
آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الحقائق الراهنة فی المأة الثامنة، ص۱۳۳، چاپ علی نقی منزوی، بیروت ۱۹۷۵.
۱ - درخواست اجازههمو بوده که از علاّمه حلّی اجازه روایت خواست و علاّمه در نامه‌ای مشتمل بر تجلیل فراوان از او به وی و فرزند و برادر و برادرزادگانش اجازه داد تا تمام مصنفات خود او و همه کتب علمی (فقهی ـ لغوی ـ فلسفی ـ منطقی ـ کلامی) را که نزد اساتید خوانده یا به او اجازه روایت آن‌ها داده شده بود روایت کنند. این اجازه به اجازه بنوزهره معروف است. تاریخ کتابت این اجازه نیمه شعبان ۷۲۳ است. ۱.۱ - اشخاص مشمول اجازهدیگر اشخاصی که مشمول اجازه علاّمه‌اند عبارت‌اند از: ابوعبدالله حسین، فرزند علاءالدین، عالم امامی (متوفی ۷۷۵)؛ بدرالدین محمد، برادر علاءالدین (متوفی ۷۳۳)؛ [۵]
امین، سیدمحسن، اعیان الشیعة، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
فقیه امامی و از مشایخ شهید اول (متولد۷۱۸)؛ عزّالدین، ابومحمد حسن فرزند بدرالدین، عالم امامی. [۱۱]
خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات فی احوال العلماء والسادات، ج۲، ص۳۷۴، چاپ اسدالله اسماعیلیان، قم ۱۳۹۰ـ۱۳۹۲.
۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بنوزهره»، شماره۱۹۱۹. رده‌های این صفحه : تراجم | خاندان بنوزهره | درگذشتگان سده 8 (قمری) | علمای شیعه | علمای قرن هفتم | فقهای شیعه
|